Monday, July 25, 2011

شعبانیه

حالا که کم کم به پایان ماه شعبان نزدیک می شویم، حیف است از دعای شعبانیه بگذرم و از آن نگویم. این دعا به عنوان مناجات حضرت امیر در ماه شعبان یا دعای شعبانیه معروف است؛ با جملاتی زیبا و الهام انگیز.
معمولا دعا کردن، تجربه ای خوشایند برای بسیاری از افراد است؛ وسیله ای برای آرامش و قوت درون. به یاد دارم که امام خمینی به خواندن دعای شعبانیه توصیه می کردند. شاید به خاطر مضامین بسیار زیبای این دعا که می شود ساعت ها به آن فکر کرد و ایجاد آرامشی که می توان در سایه اش دغدغه ها، نگرانی ها و بحران های روزگار را گذراند و با صبر و استقامت راهی به سوی آرامش، اعتدال و عقلانیت پیدا کرد.

این دعا همه اش زیباست ولی بعضی فرازهایش زیباتر ... مانند:

إِلَهِی إِنْ کَانَ صَغُرَ فِی جَنْبِ طَاعَتِکَ عَمَلِی فَقَدْ کَبُرَ فِی جَنْبِ رَجَائِکَ أَمَلِی 
خدایا، اگر در کنار طاعتت، عملم کوچک است، امید و آرزویم بزرگ و بسیار است.

إِلَهِی کَیْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِکَ بِالْخَیْبَةِ مَحْرُوما وَ قَدْ کَانَ حُسْنُ ظَنِّی بِجُودِکَ أَنْ تَقْلِبَنِی بِالنَّجَاةِ مَرْحُوما 
خدایا، از آستان تو چگونه تهی دست و محروم برگردم، با آنکه گمان نیکم نسبت‏ به جود تو، آنست که نجات یافته و رحمت‏ شده مرا باز گردانی. 

إِلَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ وَ کَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ فَشَکَرْتُکَ بِإِدْخَالِی فِی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهِیرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ
آفریدگارا، توان آن نداشته‏ام که از نافرمانیت دست‏شویم، مگر آنگاه که به عشق و محبت‏خویش بیدارم ساخته‏ای، یا آنگونه بوده‏ام که تو خود خواسته‏ای. تو را سپاس، که مرا در کرم خویش وارد کردی و دلم را از آلایش ها و کدورت های غفلت از خودت را پاک نمودی.

إِلَهِی لَمْ أُسَلِّطْ عَلَی حُسْنِ ظَنِّی قُنُوطَ الْإِیَاسِ وَ لا انْقَطَعَ رَجَائِی مِنْ جَمِیلِ کَرَمِکَ 
خداوندا، هرگز نومیدی را بر حسن ظن خویش مسلط نساخته‏ام، و هرگز امیدم از کرم نیکو و زیبایت نگسسته است.


إِلَهِی هَبْ لِی قَلْبا یُدْنِیهِ مِنْکَ شَوْقُهُ وَ لِسَانا یُرْفَعُ إِلَیْکَ صِدْقُهُ وَ نَظَرا یُقَرِّبُهُ مِنْکَ حَقُّهُ
خدایا، مرا قلبی بخش که شوق و عشق، به تو نزدیکش سازد، و زبانی عطا کن که صداقت و راستی‏اش به درگاهت‏ بالا رود و نگاهی بخش، که حقیقتش، زمینه‏ساز نزدیکی به تو شود.

إِلَهِی وَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّکَ الْأَبْهَجِ فَأَکُونَ لَکَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاکَ مُنْحَرِفا وَ مِنْکَ خَائِفا مُرَاقِبا 
خدایا، مرا به فروغ نشاط بخش عزت خود بپیوند تا فقط شناسای تو باشم و از غیر تو روی برتابم و تنها از تو ترسم و بیم تو داشته باشم. 

2 comments:

  1. به. چقدر خوشحالم که وبلاگ خانوم ابتکار رو دارم میخونم. نویسنده و محقق فعال در عرصه حقوق زنان. خوشحال میشم به پارسی گفت هم سر بزنید و از رهنمودهای یک محقق پر تلاش و باسابقه در زمینه حقوق زنان هم در بخش کتابهای حقوق زنان استفاده کنیم

    ReplyDelete
  2. موفق باشید خانم ابتکار

    التماس دعا

    ReplyDelete