یا ضامن آهو

سالروز هر ولادتی، فرصتی برای اندیشه در روش زندگی کسی است که ولادتش را گرامی می داریم. این اندیشه به خصوص در مورد امامان معصوم شیعه جهت خاصی می یابد. آنان به اتفاق در مقابله با ظلم و پناه دادن به مظلوم در طول تاریخ شهره بوده اند.  در واقع از مؤلفه هاي مهم سيره ائمه ما، عدم تمكين در مقابل حكام جائر و خستگي ناپذيري در مبارزه به رغم وجود سختي ها و دشواري ها و تلاش برای روشنگری بوده است. به علاوه فراهم کردن زمينه براي طرح پرسش ها و سئوالات غيرمسلمين، تضارب آراء و گسترش و تعميق فهم علوم اسلامی، تجربي و انسانی. امام رضا (ع) را در تاریخ می بینیم که چگونه در شرایط دشواری چون حاکمیت هارون و مامون استقامت ورزیدند و بر لزوم تداوم آگاهي بخشی و روشنگري تاکید داشتند. به طوری که حکمت رضوی در مقابل فتنه عباسی قرار گرفت. جلسات مباحثه علمی و دینی ایشان از یک سو و حرکت برای نماز جمعه با پاي برهنه و به شیوه ای نمادین که اشتیاق همراهی هزاران نفر را در آن دوره سیاه با خود داشت از سوی دیگر، بر هم زننده شرایطی بود که حاکمیت قصد تحمیل آن را به مردم داشت. مردمی که در میان کوه و دشت موجی آرام و سنگین بودند و با حضور خویش در دل حكومت وحشت انداختند. این گونه نمازهای آن حضرت، مانند نماز باران علاوه بر بار معنوي، نقشی الهام بخش و اميدآفرين در آن روزگار تاريك داشت، برای موج آرام و دلشکسته مردم نشانه اي از پيروزي غايي حق طلبان به رغم غلبه ظاهري ظلم و جهالت بود.  در این میان، دلنشين ترين روايت از امام رضا داستان ضامن آهوست و اينكه ایشان نه تنها پناه انسان هاي مظلوم بلكه مامن طبيعت مظلوم نیز بوده اند؛ پناهي براي بي پناهان، مامنی برای آنها که هيچ فريادرسي ندارند و دستشان به جايي نمي رسد تا تظلم كنند و تکیه گاهی برای عیال الله، یعنی کسانی که به غير خدا هيچ ملجایی برايشان متصور نيست.  امام رضا ضامن آهویی شد که در مقابل تير و كمان شكارچي به دامان سبز او پناه برده بود ... و ما امروز سخت نیازمند آن دامان نجات بخش و مهربان هستیم، یا ضامن آهو...