حدیثی از حضرت امیر است که:
به آنچه امید نداری، امیدوارتر باش ...
(کن لما لا ترجوا ارجی منک لما ترجوا ... - بحارالانوار ج 75 ص 45)
زیرا موسی برای به دست آوردن کمی آتش برای خانواده اش، راهی شد. اما در آنجا خداوند با او سخن گفت و به مقام نبوت رسید؛
ملکه سبا برای امتحان سلیمان از دیار خود خارج شد، اما به وسیله سلیمان به دین خدا گروید؛
و ساحران دربار فرعون به قصد جاه و مقام پا پیش گذاشتند، اما مومن بازگشتند.
بارقه های گرم امید زمانی ظاهر می شود که انتظارش را نداریم و راهگشایی را از نقطه ای مشاهده می کنیم که فکرش را نمی کردیم. آن وقت است که می بینیم هر جا کمترین امید را داشتیم، بیشترین گشایش و موفقیت حاصل شده است.
البته به نظر می رسد شرط به بار نشستن امید، دل صاف، عمل درست و آمادگی برای پذیرش حق باشد. همچنین همان قدر که در شرایط امیدواری، ایمان ها قوی می شود و صلابت و استحکام می یابد، در شرایط نا امیدی نیز باید از ایمان و استحکام برخوردار باشیم.
لحظاتی قبل از طلوع خورشید، تاریک ترین لحظات شب است. در آن لحظات ممکن است آدمی تصور کند که برای همیشه شب ادامه خواهد داشت. اما ...
Omid shame roshani dar shabhaye siah zamane
ReplyDelete