Wednesday, December 15, 2010

ندای جاویدان حسین


قرآن كريم در مورد مفاهيم مشترك بشري اشارات قابل تاملی دارد؛ مفاهیمی كه به صورت فراگير و خارج از چارچوب هاي ديني، مذهبي و اعتقادي مورد توجه و پذيرش فطري همه انسان هاست. به طور مثال در آیه 64 سوره آل عمران می فرماید: قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا ... بگو ای اهل کتاب بیایید بر سر سخنی که میان ما و شما یکسان است بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد ...
در واقع آنچه میان همه انسان ها مشترک است كلمه توحيد، شرك نورزيدن و نفي سلطه و ظلم است.
خداوند ظلم و شرک را در اشكال مختلف تعريف كرده است. چرا که براي تحقق معروف و عدالت که غایت آمال بشر است ابتدا بايد منكر، ظلم و شرک را شناخت. شرك گاهي اوقات بسيار خفي و پنهان است. همان طور که ظلم و باطل گاهي لباس حق مي پوشند.
گناه ذاتا مورد نفرت نفس و فطرت انسان است: « فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا - سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏اش را به آن الهام كرد/ سوره شمس. آیه 8»؛
... و ظلم امری ناپايدار و غیرانسانی شمرده می شود: « وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ - و كسانى كه ستم كرده‏اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت / سوره شعرا . آیه 227 »؛
... و پذیرش ظلم، عزت و کرامت انسان را منهدم می کند و به همین دلیل ظالم و مظلوم هر دو ذلیل می شوند: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا - و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم و آنان را در خشكى و دريا [بر مركبها] برنشانديم و از چيزهاى پاكيزه به ايشان روزى داديم و آنها را بر بسيارى از آفريده‏هاى خود برترى آشكار داديم / سوره اسراء . آیه 70»
امروز نفي حقوق انسان ها، سلطه و اشغال گري، نفي آزادي عقيده، بيان و فعاليت آنها دروغ، تهمت، عدم مسئوليت پذيري و پاسخگويي، عدم تحمل نقد و اصلاح پذيري، همه در طراز اجتماعي و سياسي از مختصات ظلم مي تواند تلقي شود كه در دنياي كنوني به وضوح قابل مشاهده است.
امر به معروف براي آشكار کردن عدالت و نهي از منكر براي نفي و مقابله با ظلم است و در واقع راهبرد اصلاح طلبانه دين براي مردم و حاكميت ها است.
بارزترين و فراگيرترين پيام قيام امام حسين (ع) امر به معروف و نهي از منكر در مقابل حكومت جائر يزيدي و در میان مردمي است كه از ترس دنيا شرايط ظالمانه را پذيرفته اند. شعار امام حسین (ع) «هيهات من الذله» است. زیرا مرگ را در مقابل ننگ زندگی به ظالمین جز سعادت نمي بيند.
ادبيات حسين بن علی در مقابل نظام حاكم، فطري و انساني است. پيامي كه نياز به آموزش فلسفه و تاريخ و فقه ندارد؛ پيامي كه مسلمان و غيرمسلمان، هر كسي مي شنود بسوي آن كشيده می شود.  این است که تعجبی ندارد جوانان امروزي و تجددطلب، اقليت هاي مذهبي و حتی بسیاری از اندیشمندان غيرمسلمان شيفته حسين بن علي می شوند؛ این کششی براساس ذات آزادی خواهی انسان فراتر از هر زمان و مکان است؛ که «ان الحسین مصباح الهدا و سفینه النجات». حسین نه فقط برای شیعیان و نه برای مسلمانان، که برای همه انسان ها در همه عصرها  و در همه جای زمین چراغ راه و کشتی نجات است ...

No comments:

Post a Comment