Thursday, June 6, 2013

روز جهانی محیط زیست و دیپلماسی عمومی

ایام انتخابات، اذهان مردم بیش از سایر اوقات به سوی مسایل عمومی جلب می شود. شاید از این رو که پای منافع ملی در میان است و سرنوشت یک ملت و عموم مردم رقم می خورد. اما هر چه بر تجربیات ملتی در مسیر دمکراسی و مردم سالاری افزوده می شود، این واقعیت بیشتر رخ می نماید که حرکت به سوی زندگی بهتر و بهبود شرایط فقط در قاب این تصویر کلان رقم نمی خورد. بلکه این آحاد ملت هستند که می بایست بتوانند به طور مستمر هر یک به ایفای نقش خویش بپردازند.
چند سال پیش، در سال 2007 شهر ترومزو نروژ میزبان بزرگداشت روز جهانی محیط زیست بود. در آن سال موضوع روز جهانی به ذوب شدن یخ های قطبی اختصاص یافت و شهر ترومزو به خاطر نزدیکی اش به قطب شمال برای برگزاری مراسمی که از سوی برنامه محیط زیست سازمان ملل صورت می گرفت، انتخاب شده بود.
میزگرد اصلی اجلاس با حضور رییس برنامه محیط زیست سازمان ملل، مدیر صندوق حفظ طبیعت روسیه، اسقف اعظم افریقای جنوبی و وزیر توسعه نروژ برگزار شد که من نیز در آن حضور داشتم و توسط نخست وزیر نروژ آقای استولنبرگ افتتاح شد. دعوت من در آن مراسم و شرکتم در میزگرد البته نه به عنوان معاون رییس جمهور که مدتی از اتمام آن مسئولیت می گذشت بلکه به عنوان مسئول یک سازمان غیردولتی مدافع محیط زیست و قهرمان زمین ملل متحد صورت می گرفت. 
استولنبرگ در سخنرانی خود ضمن تاکید بر ضرورت انسجام جامعه جهانی برای مقابله با تخریب محیط زیست از تفاوت های فرهنگی و چندجانبه گرایی در دنیا به عنوان یک فرصت یاد کرد و در میان سخنان خود به ذکر خاطره ای از ایران پرداخت. او گفت: «سال 2003 به عنوان وزیر اقتصاد نروژ در حالی به ایران سفر کردم که ذهنیت مثبتی به ایران و سیاستمداران آن نداشتم و تصور نمی کردم زنان ایرانی بتوانند در عرصه های اجتماعی و سیاسی موثر باشند. اما در ایران با فردی ملاقات کردم که تصور مرا به طور کلی تغییر داد و سبب شد نگاه دیگری به مسایل ایران داشته باشم. به طوری که از آن زمان تمام تلاش خود را برای بهبود روابط اتحادیه اروپا با ایران به خرج داده ام.»
بعد از این میزگرد، یکی دیگر از برنامه های بزرگداشت روز جهانی محیط زیست شرکت در مراسم عشاء ربانی در کلیسای جامع ترومزو با حضور میهمانان و مقامات عالی رتبه مجامع بین المللی بود که به طور زنده از برخی شبکه های مهم اروپایی پخش می شد. در این مراسم به چند نفر فرصت صحبت در کلیسا داده شد که پس از اسقف اعظم افریقای جنوبی و رییس برنامه محیط زیست سازمان ملل، نوبت به من رسید. در آن مراسم توانستم چند دقیقه ای از دیدگاه مسلمانان درباره حفظ محیط زیست بگویم و آیاتی از قرآن کریم را درمورد خلقت خداوند و مسئولیت انسان ها در قبال طبیعت به زبان انگلیسی مرور کنم. می گفتند این اولین فرصتی بود که به یک زن مسلمان برای سخنرانی در کلیسا اختصاص یافت.
این خاطره را در این ایام که روز جهانی محیط زیست مصادف با روزهای منتهی به انتخابات شده است بیان کردم تا بگویم به جای تکرار طوطی وار کلمه «فرصت ها» باید آن را در تمام سطوح تحقق بخشید. فرصت آن است که بتوان در عرصه های مختلف بین المللی به تبیین مواضع ملی و دینی پرداخت و همه ظرفیت های دیپلماسی عمومی و فرهنگی را به کار گرفت؛ اتفاقی که در دوره اصلاحات به طور طبیعی رخ داد و امکان تشریح مواضع منطقی ما فراهم شد. ولی متاسفانه در سال های بعد نه تنها ادامه نیافت بلکه بسیاری از فرصت ها و حقوق مسلم کشور در عرصه بین المللی مورد تهدید قرار گرفت که یکی از دلایل آن سختی یا توقف حضور بسیاری از فعالین و افراد تاثیرگذار اعم از زن و مرد در روابط و مناسبات بین المللی درعرصه های مختلف بود.
این تجربه منحصر به من نبوده و به طور مثال چهره هایی مانند خانم دکتر کولایی، خانم دکتر راکعی یا خانم شجاعی چنین تجربیاتی داشته اند که طی چهار سال گذشته متوقف شده است؛ و همچنین است تاثیرگذاری فعالین محیط زیست و داوطلبین تشکل های مردم نهاد. در حالی که حضور آنها و به ویژه بانوان ایرانی می تواند به دیپلماسی کشور کمک های شایانی نماید و چهره ایران را به درستی معرفی کند؛ کسانی که آماده اند به رغم همه ناملایمات و رویکردهای حذفی همچنان برای اعتلای نام ایران و دفاع از منافع ملی و انقلابی در عرصه های داخلی و بین المللی تلاش کنند.

1 comment:

  1. چرند نوشتی...الکی دنبال ماهی گرفتن از اب گل آلود نباش! تا آب گل آلود میشه دنبال حیات مرده ی سیاسی خودتون هستید!

    ReplyDelete