Wednesday, March 23, 2011

تونل

قديم ها، وقتي فرزندانم كوچك بودند و با هم سفر مي رفتيم، بارها پيش آمد كه هنگام عبور از تونل مورد سوال پسرم بزرگم قرار گرفتم:
- مامان، آخر تونل بازه؟
هنوز اين سوال را از زبان پسري 3-4 ساله و با لحني نگران به خوبي به ياد دارم و تونل طويل كندوان را كه  گاه بسيار طولاني تر از آنچه بود به نظر مي رسيد. به او مي گفتم:
- بله، آخر تونل بازه. نگران نباش.
پاسخش را با اطمينان مي دادم . همين اطمينان او را آرام مي كرد و وقتي به اولين آثار روشنايي از انتهاي تونل ديده مي شد، پسرم با شادي و ذوق مي گفت: مامان به نور آخر تونل رسيديم.
يادم مي آيد كه چند باري به او گفتم: بله پسرم، همه تونل ها ابتدايش تا نزديكي هاي انتها تاريك است، ولي آخرش راه باز و روشن مي شود.

No comments:

Post a Comment