دکتر شریعتی می گوید: «فتوای حسین اینست؛ در «نتوانستن» نیز «بایستن» هست... انسان زنده،
مسئول است و نه فقط انسان توانا... و از حسین، زنده‌تر کیست در تاریخ ما؟ کیست که
به اندازه او حق داشته باشد زندگی کند و شایسته باشد که زنده بماند؟ ... حسین
مَثَل اعلای انسانیت زنده، عاشق و آگاه است. توانستن یا نتوانستن، ضعف یا قدرت،
تنهایی یا جمعیت، فقط شکل انجام رسالت و چگونگی تحقق مسئولیت را تعیین می‌کند نه
وجود آن را».
اربعین شهادت حسین (ع) است
و دلم هوای خواندن زیارت عاشورا کرده:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ
عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ، عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ
اللَّهِ اَبَداً
سلام بر تو و بر ارواح پاکى
که در حرم مطهرت با تو مدفون شدند. بر جمیع شما تا ابد از من درود و تحیت و سلام
خدا باد
متاسفانه گاه آنقدر
اعتقادات مذهبی مستمسک مسایل مختلف قرار می گیرد که گفتن این حرف ها دشوار می شود،
اما ظرافتی است میان «بهره برداری کردن» و «بهره بردن» از این اعتقادات...
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ
الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر فرزندان حسين و بر اصحاب
و ياران حسين
No comments:
Post a Comment