ولی از این همه مهم تر، آزادگی عباس بود. او به رغم همه شرایطش برای عدم ورود به ماجرای کربلا - تا آنجا که امان نامه ای آوردند تا جانش را نجات دهد و از مهلکه عاشورا بگریزد - ماند.
او با آگاهی و آزادی، انتخاب کرد و تصمیم گرفت در کنار حسین بماند...
عباس ماند تا شهادت در کنار حسین را - که برای اصلاح دین جدش قیام کرده بود - برگزیند، در حالی که راههای گریز فراوان بود.
او وفاداری و بقای بر پیمان خویش را انتخاب کرد و تا آخر بر سرعهد بماند ... و این خصلت قیام عاشوراست که پیامی برای همه بشریت ماورای همه مرزها و فراتر از همه زمان ها دارد ...
از عباس (ع) بسیار گفته اند و برایش بسیار سروده اند و این هم شعر زیبایی درباره اوست که:
کربلا کعبه عشقست و من اندر احرام
شد در این کعبه عشاق دو تا تقصیرم
دست من خورد برآبی که نصیب تو نشد
چشم من داد بر آن آب روان تصویرم
باید این دیده و این دست شود قربانی
تا که مقبول شود حج من و تقصیرم
No comments:
Post a Comment